czwartek, 4 kwietnia 2013
wtorek, 22 stycznia 2013
Nowy
http://wishiwastheree.blogspot.com/ mój nowy blog, mam nadzieje, że wam się spodoba (: !
Możecie mnie znaleźć na twitterze : https://twitter.com/Isabeeeellaaa
Możecie mnie znaleźć na twitterze : https://twitter.com/Isabeeeellaaa
wiadomość
Niestety jak na razie zawieszam bloga, nie mam teraz czasu i pomysłu. Ale na pewno go skończę. Mam pomysł na inne opowiadanie, może niedługo podam (: Z góry dzięki za wszystkie komentarze i mam nadzieje, że jak wyjdzie 18-stka to będzie i równie dużo co kiedyś.
~`Blue Ivy
sobota, 13 października 2012
Siedemnastka
(klik)
Spotkanie na lotnisku z Harrym, było dla mnie nie lada wyzwaniem. Nie wiedziałam jak się wtedy zachować. Tutaj miałam doczynienia z tzw. walką - rozum podpowiadał,że nie mogę się z nim pogodzić, on narobi sobie dużych nadziei a ja nie mogę go jeszcze bardziej zranić, a serce ? Jak to serce - kocham go, bardzo mocno i nie wyobrażam sobie życia bez niego. W tym przypadku wybrałam serduszko. Czując na sobie jego silne ramiona, ciepły oddech. Czułam się taka bezpieczna, uświadomiłam sobie,że nie poradziłabym sobie bez niego. To niemożliwe. Teraz jedyna moja uwaga - 'Nie spieprz tego po raz drugi, to przez Ciebie ciągle się rozstajecie' Jeszcze ten wyjazd do Polski, diametralnie wszystko zmieni.
-I missed you baby.-usłyszałam ten jego brytyjski akcent
-I missed you too.-uniosłam głowę tak aby zobaczyć jego oczy i uśmiech. Potrzebowałam tego tak mocno.Z daleka było już słychać wiwaty tych debilów. Harry złapał mnie mocno za rękę i wszyscy razem poszliśmy do autobusu chłopców,który już czekał pod lotniskiem. Całą drogę przespałam na jego kolanach chociaż trwała ona niecałe 40 minut.Kiedy się obudziłam zauważyłam,że Harry trzyma dłoń na moim brzuchu i lekko go masuje.Przyjemne uczucie.Dojechaliśmy do apartamentu chłopców, każdy rozszedł się do swoich pokoi.. Nici z planów "powrót do dziewczyn" każda z nas została na noc. Ja z Hazzą, Eleanor z Lou, o dziwo Niall zaprosił Darcy do siebie widocznie już się dogadali. Liam wziął Danielle, bo nie chciał zostać sam a co najdziwniejsze Rabia nie miała gdzie spać, więc Zayn zaproponował jej nocleg . Miała być wspólna kolacja lecz każde z nas coś zamówiło do domu,kiedy tylko słyszeliśmy dzwonek każda para krzyczała "to moje" i wszyscy znajdowaliśmy się na razem na dole i wyłanialiśmy szczęśliwców. Kiedy Niall z Darcy usłyszeli " NANDOS" oboje mało co nie zjebali się ze schodów. Po paru godzinach, chłopcy spokojnie zasnęli. Wysłałam sms'a do każdej z dziewczyn. -" Za 5 minut na tarasie" I jak powiedziałam tak się stało. Każda z nich wyszła na papierosa, niestety ja już nie mogłam sobie na to pozwolić. Usiadłyśmy wszystkie przy oświetlonym basenie i moczyłyśmy nogi.
-Kiedy mu wreszcie powiesz prawdę?-odezwała się Rabia.
- Że co?- spytałam zdziwiona.
-Wszystkie wiemy,że to jest dziecko Harry'ego..- tym razem usłyszałam Eleanor.
-Nie przejmuj się się karierą!-Danielle położyła mi rękę na ramieniu.
-To jest trudne, wszystko tak szybko się toczy. Ja wyjeżdżam do Polski!- krzyknęłam szeptem, żeby żaden z chłopców się nie dowiedział.
-I co z tego ?-Darcy spojrzała na mnie ironicznie.
-To ja nie mogę. To nie jest jego dziecko.- podniosłam się i kierowałam w stronę wyjścia.
-I tak później wszystko wyjdzie Maja
-Jeśli Ty mu nie powiesz, on dowie się tego od nas- odezwała się Rabia.
-Dzięki wielkie.-skończyłam i poszłam spać do Harry'ego.
Spotkanie na lotnisku z Harrym, było dla mnie nie lada wyzwaniem. Nie wiedziałam jak się wtedy zachować. Tutaj miałam doczynienia z tzw. walką - rozum podpowiadał,że nie mogę się z nim pogodzić, on narobi sobie dużych nadziei a ja nie mogę go jeszcze bardziej zranić, a serce ? Jak to serce - kocham go, bardzo mocno i nie wyobrażam sobie życia bez niego. W tym przypadku wybrałam serduszko. Czując na sobie jego silne ramiona, ciepły oddech. Czułam się taka bezpieczna, uświadomiłam sobie,że nie poradziłabym sobie bez niego. To niemożliwe. Teraz jedyna moja uwaga - 'Nie spieprz tego po raz drugi, to przez Ciebie ciągle się rozstajecie' Jeszcze ten wyjazd do Polski, diametralnie wszystko zmieni.
-I missed you baby.-usłyszałam ten jego brytyjski akcent
-I missed you too.-uniosłam głowę tak aby zobaczyć jego oczy i uśmiech. Potrzebowałam tego tak mocno.Z daleka było już słychać wiwaty tych debilów. Harry złapał mnie mocno za rękę i wszyscy razem poszliśmy do autobusu chłopców,który już czekał pod lotniskiem. Całą drogę przespałam na jego kolanach chociaż trwała ona niecałe 40 minut.Kiedy się obudziłam zauważyłam,że Harry trzyma dłoń na moim brzuchu i lekko go masuje.Przyjemne uczucie.Dojechaliśmy do apartamentu chłopców, każdy rozszedł się do swoich pokoi.. Nici z planów "powrót do dziewczyn" każda z nas została na noc. Ja z Hazzą, Eleanor z Lou, o dziwo Niall zaprosił Darcy do siebie widocznie już się dogadali. Liam wziął Danielle, bo nie chciał zostać sam a co najdziwniejsze Rabia nie miała gdzie spać, więc Zayn zaproponował jej nocleg . Miała być wspólna kolacja lecz każde z nas coś zamówiło do domu,kiedy tylko słyszeliśmy dzwonek każda para krzyczała "to moje" i wszyscy znajdowaliśmy się na razem na dole i wyłanialiśmy szczęśliwców. Kiedy Niall z Darcy usłyszeli " NANDOS" oboje mało co nie zjebali się ze schodów. Po paru godzinach, chłopcy spokojnie zasnęli. Wysłałam sms'a do każdej z dziewczyn. -" Za 5 minut na tarasie" I jak powiedziałam tak się stało. Każda z nich wyszła na papierosa, niestety ja już nie mogłam sobie na to pozwolić. Usiadłyśmy wszystkie przy oświetlonym basenie i moczyłyśmy nogi.
-Kiedy mu wreszcie powiesz prawdę?-odezwała się Rabia.
- Że co?- spytałam zdziwiona.
-Wszystkie wiemy,że to jest dziecko Harry'ego..- tym razem usłyszałam Eleanor.
-Nie przejmuj się się karierą!-Danielle położyła mi rękę na ramieniu.
-To jest trudne, wszystko tak szybko się toczy. Ja wyjeżdżam do Polski!- krzyknęłam szeptem, żeby żaden z chłopców się nie dowiedział.
-I co z tego ?-Darcy spojrzała na mnie ironicznie.
-To ja nie mogę. To nie jest jego dziecko.- podniosłam się i kierowałam w stronę wyjścia.
-I tak później wszystko wyjdzie Maja
-Jeśli Ty mu nie powiesz, on dowie się tego od nas- odezwała się Rabia.
-Dzięki wielkie.-skończyłam i poszłam spać do Harry'ego.
***
Wszystko się ułożyło, jest już dobrze. Jak dla mnie nawet lepiej. Pogodziłem się z Majką, wszyscy jesteśmy razem.Zastanawia mnie tylko jedna rzecz. To maleństwo,które znajduje się w brzuchu mojej dziewczyny.Ale ja nie jestem jego ojcem. ~Nie myśl o tym Harry,nie spieprz tego znowu.- myślałem. Tak,rzeczywiście nie powinienem się tym zamartwiać. Ona jest ze mną i jesteśmy szczęśliwy. Jedynym problemem w tym momencie był wyjazd do Polski, oczywiście nie mój. Majki. On pewnego czasu starała się ze mną o tym porozmawiać ale ja nie chciałem dopuścić do siebie myśli,że mogę się z nią rozstać na kolejne kilka miesięcy, przecież kiedy wyjedziemy w trasie za parę dni a ona wróci do Polski już się nie zobaczymy. Nie mogę do tego dopuścić, muszę coś wykombinować. Leżałem tak nieruchomo, przez kilkanaście minut rozmyślając o tym co będzie. Ona jest jeszcze piękniejsza kiedy śpi. Ciepły promień słońca wpadający przez okno naprzeciwko mojego łóżka,oświetlał jej lekko zarumienione policzki. Spała słodko a na jej twarzy widniał lekki uśmiech. Postanowiłem zrobić śniadanie, więc zwlokłem się leniwie z łóżka i ruszyłem w stronę łazienki trochę się ogarnąć. Trochę mi to zajęło. Cholernie lubię siedzieć pod prysznicem. Tak już mam. Kiedy wyszedłem, Majki nie było a nasze łóżko zostało pościelane. No tak, jak zwykle znowu się spóźniłem. Pewnie moja dziewczyna jest już na dole, robi śniadanie dla wszystkim a ja stoję tu jak jełop i patrze w podłogę. Zawsze tak było, kiedy tylko chciałem zrobić jakiś poranny posiłek, po wyjściu z łazienki sam już na mnie czekał. Zszedłem na dół i tak jak przewidywałem. Moja drobna blondyneczka stała przy blacie robiąc kawę. Na stole już stał cały talerz z goframi. Wyglądała tak słodko. W mojej koszuli,właściwie to już jej. Strasznie ją uwielbiała i kiedyś ją oddałem. Kiedy mnie zobaczyła uśmiechnęła się promiennie.
-Hej skarbie, znowu byłam pierwsza-powiedziała z cwaniackim uśmieszkiem.
-No,nie da się ukryć.Następnym razem nie idę do łazienki.- zaśmiałem się i podszedłem do niej. Stała tyłem, wtuliłem się mocno i wdychałem truskawkowy zapach jej włosów.
-Harry, musimy porozmawiać.-zaczęła. Nie, znowu powróciła to tego samego tonu co Dubaju. Nie dałem się.
-O czym ?-zapytałem.
-O dziecku..-spuściła wzrok.
-Znasz już płeć ? Zawsze chciałem mieć dziewczynkę,ale nie przejmuj się jeśli to jest chłopczyk to przynajmniej będzie taki przystojny jak ja.-próbowałem rozluźnić atmosferę.
-Ee nie, znaczy tak. Ale to jest dziewczynka Harry.- lekko uniosła kąciki ust.- Ale nie o to chodzi..
-Ja też dużo nad tym myślałem. Chce abyście były obie moje. Chce aby to dziecko miało prawdziwą mamę i tatę. Postanowiłem więc..że.. Zaadoptuje to maleństwo.
***
Wiem wiem,że rozdział baardzo nudny ale jakoś muszę dojść do mojego celu. Przepraszam,że nie dodawałam tak jak obiecywałam.Ale mam strasznie dużo nauki a mało czasu. Teraz chwilę znalazłam więc jestem. Miłego czytania i mam nadzieje,że mnie nie opuściłyście. Jeśli będzie przynajmniej 10 komentarzy- dodam nowy rozdział (: POSTARAM SIĘ
sobota, 8 września 2012
Nadal jestem (:
Uhm, no to od początku. Przepraszam,że tak długo nie pisałam. Miałam dłuuugi odpoczynek, pełno wakacyjnych wrażeń i bla bla bla. Zapomniałam całkiem o blogu. Ale może to w sumie lepiej, bo teraz mogę swobodnie pisać bo akcja toczy się w mniej więcej tym samym czasie co w realnym życiu. No tak teraz zaczęło się liceum i w ogóle ale obiecuje,że dokończę to opowiadanie tak jak chciałam i może nawet stworze coś innego i lepszego. Mam kilka pomysłów. Anyways rozdział 17 będzie tutaj max. w poniedziałek może dziś , jeśli się uda. Przepraszam jeszcze raz.((:
środa, 20 czerwca 2012
Szesnastka
(klik)
Czemu jestem taka głupia, dlaczego pozwoliłam tak łatwo wszystkiemu upaść. Mam jedyne 17 lat, jestem zwykłą dziewczyną,która po prostu chce normalnie żyć. Miałam cudownego chłopaka, kochającego,opiekuńczego i wszystko spieprzyłam. Powiedziałam mu,że noszę nie jego dziecko. Kiedy dowiedziałam się o ciąży, nie powiem,że byłam jakoś z tego powodu bardzo zadowolona, ale kto by był w tak młodym wieku?! Wiem,że to jest dziecko Harry'ego ale po prostu nie mogłam mu tego wyznać, nawet znając jego temperament i charakter,wiedząc,że ucieszyłby się na wieść o tym,że w końcu może zostać tatusiem. Wiele razy rozmawialiśmy na ten temat , opiekując się małą Lux. Zawsze powtarzał,że chciałby małą córeczkę i nazwałby ją Darcy a ja byłabym cudowną mamą i żoną. Ciągły optymista, nie zważał na to,że jest jednym z członków najpopularniejszego boysbandu młodego pokolenia w na świecie, bo przecież są jeszcze Beatlesi czy Stonesi i takie dziecko ze zwykłą polką a nie jakąś wielką gwiazdą wywołałoby skandal i jeszcze zrujnowało jego karierę. Już dość miał problemów i szumu wokół jego osoby kiedy to, spotykał się z tą Caroline Flack,która była starsza od niego o 15 lat. Przepraszam, 14 i pół. Harry zawsze to podkreślał kiedy o niej rozmawiamy. Cóż,mówiąc mu,że ojcem dziecka jest nieżyjący Rufin...trochę mu ulżyłam,ze względu na tego,że nie będzie rozmyślał nad tym,że zostawiłam go dla innego i tym bardziej mniej go zraniłam. Nie cierpię siebie za to! Z rozmyślań wyrwał mnie głos pilota.
Czemu jestem taka głupia, dlaczego pozwoliłam tak łatwo wszystkiemu upaść. Mam jedyne 17 lat, jestem zwykłą dziewczyną,która po prostu chce normalnie żyć. Miałam cudownego chłopaka, kochającego,opiekuńczego i wszystko spieprzyłam. Powiedziałam mu,że noszę nie jego dziecko. Kiedy dowiedziałam się o ciąży, nie powiem,że byłam jakoś z tego powodu bardzo zadowolona, ale kto by był w tak młodym wieku?! Wiem,że to jest dziecko Harry'ego ale po prostu nie mogłam mu tego wyznać, nawet znając jego temperament i charakter,wiedząc,że ucieszyłby się na wieść o tym,że w końcu może zostać tatusiem. Wiele razy rozmawialiśmy na ten temat , opiekując się małą Lux. Zawsze powtarzał,że chciałby małą córeczkę i nazwałby ją Darcy a ja byłabym cudowną mamą i żoną. Ciągły optymista, nie zważał na to,że jest jednym z członków najpopularniejszego boysbandu młodego pokolenia w na świecie, bo przecież są jeszcze Beatlesi czy Stonesi i takie dziecko ze zwykłą polką a nie jakąś wielką gwiazdą wywołałoby skandal i jeszcze zrujnowało jego karierę. Już dość miał problemów i szumu wokół jego osoby kiedy to, spotykał się z tą Caroline Flack,która była starsza od niego o 15 lat. Przepraszam, 14 i pół. Harry zawsze to podkreślał kiedy o niej rozmawiamy. Cóż,mówiąc mu,że ojcem dziecka jest nieżyjący Rufin...trochę mu ulżyłam,ze względu na tego,że nie będzie rozmyślał nad tym,że zostawiłam go dla innego i tym bardziej mniej go zraniłam. Nie cierpię siebie za to! Z rozmyślań wyrwał mnie głos pilota.
-Welcome to Heathrow. Thanks for being with us this time. Hope you come back to our airlines. Stewardessy kazały zapiąć pasy, kiedy to robiłam nieświadomie złapał się za brzuch i spojrzałam na niego.
-Wszystko będzie dobrze,maleństwo. Mamusia jest z Tobą. -kobieta obok mnie spojrzała na mnie dziwnym wzrokiem kiedy złapałam się za swój płaski brzuch i zaczęłam do niego gadać. Pewnie załapałaby prędzej o co chodzi gdyby nie to,że mówiłam po polsku. Uniosłam swój wzrok i spojrzałam na nią delikatnie się uśmiechając, kobieta odwzajemniła mój uśmiech w tej samej chwili. Jednak się domyśliła.
Z lotniska odebrała mnie babcia Mery i kochany dziadek Lenny. Stęskniłam się za nimi, ostatni raz widzieliśmy się dzień przed moimi urodzinami. Czyli 4 lipca. Wtedy opuszczałam ich ze świadomością,że wrócę za kilka dni a jednak wszystko się zmieniło przez ten czas. Oboje nie dopytywali się dlaczego wracam, po prostu wszyscy cieszyliśmy się swoją obecnością. Kilka godzin później siedziałam już na swoim łóżku zajadając się moim ulubionym daniem-makaronem z sosem zrobionym ze świeżych truskawek,które dziadek zasadził na tyłach domu i zajmował się nimi jak małymi niemowlakami. A jeśli o tym mowa w końcu muszę im powiedzieć.
Z lotniska odebrała mnie babcia Mery i kochany dziadek Lenny. Stęskniłam się za nimi, ostatni raz widzieliśmy się dzień przed moimi urodzinami. Czyli 4 lipca. Wtedy opuszczałam ich ze świadomością,że wrócę za kilka dni a jednak wszystko się zmieniło przez ten czas. Oboje nie dopytywali się dlaczego wracam, po prostu wszyscy cieszyliśmy się swoją obecnością. Kilka godzin później siedziałam już na swoim łóżku zajadając się moim ulubionym daniem-makaronem z sosem zrobionym ze świeżych truskawek,które dziadek zasadził na tyłach domu i zajmował się nimi jak małymi niemowlakami. A jeśli o tym mowa w końcu muszę im powiedzieć.
(klik)** Harry
Rano obudziłem się ze świadomością,że nie mam jej przy sobie. Odruchowo ułożyłem swoją rękę na poduszce obok ale jednak moje przeczucia się sprawdziły. Mogę to naprawić, może jeszcze się uda. Ja naprawdę ją kocham. Od razu powinienem za nią pobiec, nie pozwolić jej odejść tak po prostu. O miłość trzeba walczyć, a nie odpuszczać i to w takich chwilach. Zamknąłem na chwile oczy,aby dać się ponieść wyobrazi. Moim oczom natychmiastowo ukazywała się ona. Blond fale spływające lekko na mocne błękitne tęczówki, malinowe usta i lekkie rumieńce. Taki widok zawsze przyprawiał mnie o lekki dreszcz. Jak ktoś może być tak śliczny. Odkąd ją poznałem,uważam siebie za największego szczęściarza na świecie. Chcąc udowodnić jej,że nie ma racji co to tego,że tym dzieckiem mogłaby zepsuć moją karierę czy cokolwiek innego z tym związanego postanowiłem porozmawiać z nią raz jeszcze. Zszedłem do bufetu i odnalazłem moich przyjaciół,którzy siedzieli przy jednym stoliku radośnie się śmiejąc na co i ja się uśmiechnąłem,myśląc
-Może jest dziś w dobrym humorze,może zmieni zdanie co do wyjazdu.- za wszelką cenę próbowałem odszukać ją wzrokiem lecz na marne. Kiedy przyjaciele mnie zauważyli momentalnie uśmiechy opuściły ich twarze,nawet wiecznie cieszącego się Niall'a. Podszedłem bliżej i skinąłem głową na przywitanie.
-Cześć wszystkim. -zacząłem.
-Hej-odpowiadały dziewczyny.
-Cześć stary, siadaj. - Zayn podstawił obok siebie krzesło. Każde z nich patrzyło na mnie takim współczującym wzrokiem.
-Dziewczyny, wiecie może gdzie jest Maja? Wiem,że żadne z nas najlepiej nie wspomina tej nocy,ale uda nam się to naprawić. Niech tylko da nam szansę.- wypowiadając te słowa poczułem jak wszyscy momentalnie posmutnieli. Louis położył dłoń na moim ramieniu
-Słuchaj..- zaczął
-Ona wyjechała Harry- przerwała mu Darcy.
-Przykro nam- Niall spojrzał na mnie, widząc w moich oczach zawód opuścił głowę w dół. Wstałem lekko zszkowany na co Zayn z Lou podnieśli się równocześnie ze mną, myśląc,że zaraz wpadnę w szał lub coś w tym stylu.
-Hej -odwrócił mnie do siebie Zayn.
-Zostaw, po prostu dajcie mi teraz spokój- podniosłem rękę odpychając się od niego. Wyjechała, tak bez słowa. Czyli to już koniec naprawdę koniec.
-El, możesz na chwilę.- poprosiłem ją do siebie
-Harry przykro mi.- złapała moją dłoń.
-Nie , po prostu powiedz, ona wyjechała już do Polski ?
- Jest u dziadków, ale nie ma sensu na razie,żeby się tym zadręczał. Uszanuj jej decyzje. - przytuliła mnie mocno chcąc dodać mi trochę otuchy, ale ja stałem jak słup wpatrując się w podłogę. Poczułem jak moje oczy tak jak tej nocy momentalnie napełniły się łzami.
- Chcę pobyć sam..-szepnąłem,ale Eleanor to usłyszała i puściła wolno.
-Tylko nie rób głupich rzeczy, stary, wiem,że cierpisz ale postaraj się. Jakby co masz nas- Niall starał się mnie pocieszyć, wiedziałem,że zawsze mogę na nich polegać w każdej sytuacji. Cieszyłem się,że przynajmniej oni mnie nie opuścili. Stanowili dla mnie oparcie.
Minęły3 dni za każdy razemróbowałem się do niej dodzwonić miała wyłączony telefon lub odrzucała połączenie, pisałem smsy, maile nic z tego. Całkowicie straciłem z nią kontakt. Na szczęście za dwa dni wracamy do UK wtedy pojade do Holmes Chapel i wszystko będzie dobrze. Taką mam nadzieje.
**
Już 7 dni jestem u dziadków, za dokładny tydzień mam samolot do Polski, w ostatni dzień wakacji. Chcę jak najlepiej je spędzić. Miałam kilka wyjazdów do Londynu, bo Klaudia jedzie z chłopakami do USA a teraz jest jeszcze w Dubaju,więc musiała znaleźć kogoś na zastępstwo na Charytatywny pokaz mody Tommy'ego Hilfigera. Ten wyjazd poprawił mi trochę humor, kilka zdjęć, parę bankietów oczywiście z kieliszkiem wody gazowanej, ale najdziwniejsze jest to,że jak na razie nie widać mi brzucha. Kiedy opowiedziałam babci całą tą historię była zdziwiona i lekko poddenerwowana. Jej zdaniem to głupie, jak mogłam tak okłamać Harry'ego.
-Ten chłopak zawsze był moim ulubieńcem i wiem,że pomógłby Ci z tym wszystkim. Nie możesz rezygnować z osoby,którą kochasz, myśląc w taki sposób,że zrujnujesz jego karierę.- mówiła. To z nią byłam na pierwszej wizycie u ginekologa. Zdaniem pani doktor mój brzuch może nie być tak bardzo widoczny szczególnie w tych pierwszych miesiącach a zaznaczam,że jestem w 6 tygodniu, ponieważ mam szczupłą sylwetkę a dziecko najprawdopodobniej będzie drobne. Jeszcze nie wiem jaka to płeć. Nie mam nawet faworyta. Tak czy inaczej dziś jest sobota, Eleanor, Darcy i Rabia przylatują właśnie za 4 godziny. Miałam ich odebrać z lotniska, więc przebrałam się w czyste ciuchy . Spakowałam się w małą torbę,bo umówiłam się ,że te kilka ostatnich dni spędzę z nimi w Londynie, bo chłopaki i tak prosto do USA lecą. Dziadek pozwolił mi wziąć swoje auto, strasznie się cieszę, bo zawsze chciałam się nim przejechać a Lenny się bał, bo to nowe BMW Z4. Nie wiem jak się zabierzemy z lotniska, bo jest 2 osobowe, ale najwyżej dwie z nich pojadą taksówką. W każdym razie, wrzuciłam torbę do bagażnika, pożegnałam się z dziadkami i ruszyłam. Zajęło mi to jakieś trzy godziny, więc byłam przed czasem. Usiadłam posłusznie na krzesełku i włączyłam mojego Ipoda. Po jakimś czasie usłyszałam w głośnikach jak mówią,że samolot z Dubaju właśnie wylądował,więc wstałam i poszłam w stronę taśmy z walizkami. Kilka minut na lotnisku zrobiło się strasznie tłoczno, wiele osób ruszyło w tą samą stronę co ja.
-no nic- pomyślałam i nie zastanawiając się dłużej usiadłam bliżej taśmy czekając na przyjaciółki. W pewnej chwili, usłyszałam dzikie krzyki i piski. Ludzie z samolotu zaczęli wychodzić, wielka grupa nastolatek biegła coraz prędzej w stronę wyjścia, z którego wychodzili pasażerowie z Dubaju. Wstałam i udałam się za nimi. Po chwili ledwo zaważyłam, Rabię, potem Darcy i Eleanor.
-Czeeeść.- rzuciły się na mnie wszystkie trzy.
-Jak się trzymasz? Ale się ciesze,że jesteśmy już w Londynie. Kiedy ja tu ostatnio byłam- zastanawiała się Rabia.
-Ja też, idziemy ? -zapytałam. Po chwili na horyzoncie pojawił się też Paul i Andy i Josh..czekajcie.
-Co tu robi Paul , Andy i Josh ?-spytała zdziwiona a dziewczyny od razy przybrały poważne wyrazy twarzy.
-No bo..-zaczęła Darcy. Eleanor położyła mi rękę na ramieniu.
-Chłopcy uparli się,żeby przylecieć z nami jeszcze na kilka dni, przed Dubajem..-dokończyła El.
-Co jak to ? To znaczy,że..
-Tak, Maja, Harry też tu jest. Spójrz. - Darcy wskazała palcem na chłopaka siedzącego w oddali na krześle z walizką przy sobie i szarą czapką. Kiedy zauważył nas wzrok, podniósł się natychmiast i próbował lekko uśmiechnąć. Odwzajemniłam to. Po jakimś czasie podeszli do nas chłopcy i przywitali się ze mną.
-Noo młoda, miło Cię widzieć.-zaczął Lou
-Przestań, wiesz jaka jest sytuacja..-przytuliłam się do niego.
-Wiem, wiem ale moim zadaniem powinniście to sobie wyjaśnić.
-Skarbie, nie teraz.- szturchnęła go El . Nagle poczułam jak wiruje w górze, co jest.
-Niall, głupku puść mnie !-krzyknęłam. A blondasek natychmiast postawił mnie na ziemie.
-Tęskniłem. - ścisnął mnie mocno w pasie. Po paru minutach każdy odszedł. Zorientowałam się,że teraz czas na mnie. Odwróciłam się pięcie i wzięłam głęboki oddech. Ruszyłam w stronę Harry'ego,który na mój widok również podniósł się z miejsca. Na samą myśl o tym co się stało, łzy wyciekły mi z oczu. Prawie do niego podbiegła mając ochotę go uściskać. Zatrzymałam się. Chciałam już coś powiedzieć, ale on położył mi rękę na policzku i otarł łzę kciukiem.
-Nieważne czyje to dziecko, ważne,żebyśmy byli razem i je kochali. Jeśli Ty jesteś matką, ja będę jego ojcem.-spojrzał mi głęboko w oczy.
-Przepraszam.-powiedziałam w końcu i wtuliłam się w jego tors. Czułam jak nam oboju biją serca. Zaczęłam lekko łkać.
-Ciii-Harry pogłaskał mnie po głowie i pocałował.
-Kocham Cię, wiesz?- ścisnął mocniej. Może się pogodzimy, ale to jeszcze nie koniec, nie powiem mu.
Minęły3 dni za każdy razemróbowałem się do niej dodzwonić miała wyłączony telefon lub odrzucała połączenie, pisałem smsy, maile nic z tego. Całkowicie straciłem z nią kontakt. Na szczęście za dwa dni wracamy do UK wtedy pojade do Holmes Chapel i wszystko będzie dobrze. Taką mam nadzieje.
**
Już 7 dni jestem u dziadków, za dokładny tydzień mam samolot do Polski, w ostatni dzień wakacji. Chcę jak najlepiej je spędzić. Miałam kilka wyjazdów do Londynu, bo Klaudia jedzie z chłopakami do USA a teraz jest jeszcze w Dubaju,więc musiała znaleźć kogoś na zastępstwo na Charytatywny pokaz mody Tommy'ego Hilfigera. Ten wyjazd poprawił mi trochę humor, kilka zdjęć, parę bankietów oczywiście z kieliszkiem wody gazowanej, ale najdziwniejsze jest to,że jak na razie nie widać mi brzucha. Kiedy opowiedziałam babci całą tą historię była zdziwiona i lekko poddenerwowana. Jej zdaniem to głupie, jak mogłam tak okłamać Harry'ego.
-Ten chłopak zawsze był moim ulubieńcem i wiem,że pomógłby Ci z tym wszystkim. Nie możesz rezygnować z osoby,którą kochasz, myśląc w taki sposób,że zrujnujesz jego karierę.- mówiła. To z nią byłam na pierwszej wizycie u ginekologa. Zdaniem pani doktor mój brzuch może nie być tak bardzo widoczny szczególnie w tych pierwszych miesiącach a zaznaczam,że jestem w 6 tygodniu, ponieważ mam szczupłą sylwetkę a dziecko najprawdopodobniej będzie drobne. Jeszcze nie wiem jaka to płeć. Nie mam nawet faworyta. Tak czy inaczej dziś jest sobota, Eleanor, Darcy i Rabia przylatują właśnie za 4 godziny. Miałam ich odebrać z lotniska, więc przebrałam się w czyste ciuchy . Spakowałam się w małą torbę,bo umówiłam się ,że te kilka ostatnich dni spędzę z nimi w Londynie, bo chłopaki i tak prosto do USA lecą. Dziadek pozwolił mi wziąć swoje auto, strasznie się cieszę, bo zawsze chciałam się nim przejechać a Lenny się bał, bo to nowe BMW Z4. Nie wiem jak się zabierzemy z lotniska, bo jest 2 osobowe, ale najwyżej dwie z nich pojadą taksówką. W każdym razie, wrzuciłam torbę do bagażnika, pożegnałam się z dziadkami i ruszyłam. Zajęło mi to jakieś trzy godziny, więc byłam przed czasem. Usiadłam posłusznie na krzesełku i włączyłam mojego Ipoda. Po jakimś czasie usłyszałam w głośnikach jak mówią,że samolot z Dubaju właśnie wylądował,więc wstałam i poszłam w stronę taśmy z walizkami. Kilka minut na lotnisku zrobiło się strasznie tłoczno, wiele osób ruszyło w tą samą stronę co ja.
-no nic- pomyślałam i nie zastanawiając się dłużej usiadłam bliżej taśmy czekając na przyjaciółki. W pewnej chwili, usłyszałam dzikie krzyki i piski. Ludzie z samolotu zaczęli wychodzić, wielka grupa nastolatek biegła coraz prędzej w stronę wyjścia, z którego wychodzili pasażerowie z Dubaju. Wstałam i udałam się za nimi. Po chwili ledwo zaważyłam, Rabię, potem Darcy i Eleanor.
-Czeeeść.- rzuciły się na mnie wszystkie trzy.
-Jak się trzymasz? Ale się ciesze,że jesteśmy już w Londynie. Kiedy ja tu ostatnio byłam- zastanawiała się Rabia.
-Ja też, idziemy ? -zapytałam. Po chwili na horyzoncie pojawił się też Paul i Andy i Josh..czekajcie.
-Co tu robi Paul , Andy i Josh ?-spytała zdziwiona a dziewczyny od razy przybrały poważne wyrazy twarzy.
-No bo..-zaczęła Darcy. Eleanor położyła mi rękę na ramieniu.
-Chłopcy uparli się,żeby przylecieć z nami jeszcze na kilka dni, przed Dubajem..-dokończyła El.
-Co jak to ? To znaczy,że..
-Tak, Maja, Harry też tu jest. Spójrz. - Darcy wskazała palcem na chłopaka siedzącego w oddali na krześle z walizką przy sobie i szarą czapką. Kiedy zauważył nas wzrok, podniósł się natychmiast i próbował lekko uśmiechnąć. Odwzajemniłam to. Po jakimś czasie podeszli do nas chłopcy i przywitali się ze mną.
-Noo młoda, miło Cię widzieć.-zaczął Lou
-Przestań, wiesz jaka jest sytuacja..-przytuliłam się do niego.
-Wiem, wiem ale moim zadaniem powinniście to sobie wyjaśnić.
-Skarbie, nie teraz.- szturchnęła go El . Nagle poczułam jak wiruje w górze, co jest.
-Niall, głupku puść mnie !-krzyknęłam. A blondasek natychmiast postawił mnie na ziemie.
-Tęskniłem. - ścisnął mnie mocno w pasie. Po paru minutach każdy odszedł. Zorientowałam się,że teraz czas na mnie. Odwróciłam się pięcie i wzięłam głęboki oddech. Ruszyłam w stronę Harry'ego,który na mój widok również podniósł się z miejsca. Na samą myśl o tym co się stało, łzy wyciekły mi z oczu. Prawie do niego podbiegła mając ochotę go uściskać. Zatrzymałam się. Chciałam już coś powiedzieć, ale on położył mi rękę na policzku i otarł łzę kciukiem.
-Nieważne czyje to dziecko, ważne,żebyśmy byli razem i je kochali. Jeśli Ty jesteś matką, ja będę jego ojcem.-spojrzał mi głęboko w oczy.
-Przepraszam.-powiedziałam w końcu i wtuliłam się w jego tors. Czułam jak nam oboju biją serca. Zaczęłam lekko łkać.
-Ciii-Harry pogłaskał mnie po głowie i pocałował.
-Kocham Cię, wiesz?- ścisnął mocniej. Może się pogodzimy, ale to jeszcze nie koniec, nie powiem mu.
środa, 30 maja 2012
Piętnastka.
Byłem strasznie wkurzony, jedyne co teraz mogę zrobić to poszukać jej i wszystko wyjaśnić. Czekając na windę,kręciłem się w kółko i myślałem co mam powiedzieć o co zapytać. Jak ona mogła mnie okłamać. Winda w końcu dojechałam, wcisnąłem guzik na poziom 0, czyli recepcje i zjechałem na dół.
-Przepraszam, gdzie tu jest ten klub hotelowy ?-zapytałem gościa siedzącego za długim brązowym blatem.
- Chodzi panu o American Club ?-odezwał się.
-Tak chyba tak, proszę szybciej!-odpowiedziałem lekko poddenerwowany.
- Już dobrze dobrze, pójdzie pan korytarzem prosto, potem na lewo i tam windą na poziom -1.
-Dzięki.- ruszyłem szybkim tempem w stronę tej windy. Nacisnąłem tak jak kazał. Powoli zjeżdżając w dół dało się już usłyszeć, płynącą z głośników muzykę.
-Witamy w American Club of Emirates.- powiedział jakiś głos kiedy winda stanęła.
-Tak fajnie.-odpowiedziałem sam do siebie. Wyskoczyłem szybko i odsunąłem czarną kotarę. Pięknie jak ja ją teraz znajdę. Klub był ogromy. Po obydwu stronach ścian znajdowały się podesty, na których były wielkie czerwony skórzane kanapy i prowadzące do nich schodki. Pomiędzy jedną a drugą stroną był parkiet a DJ na środku. Zacząłem kręcić się po całej tej dyskotece. Ludzie tańczyli w rytm muzyki, niektórzy nawet wywijali na stolikach. W tle leciała Elena- Disco Romancing. Nigdzie nie mogłem znaleźć dziewczyn a już nie mówiąc o Majce. Stwierdziłem,że biegając na około stolików nigdy ich nie znajdę. Podbiegłem do DJ.
-Cześć. - chłopak około 22 lat kiwnął głową i zdjął słuchawki.
-Wiesz może gdzie jest Darcy i Rabia ?-krzyknąłem mu do ucha. Koleś od razu podniósł ręce do góry i kiwając się w rytm muzyki wskazał na jakiś stolik, na którym tańczyła grupa dziewczyn.Przeleciałem uważnie wzrokiem. Długonoga brunetka w czerwonym kostiumie i druga blondynka z włosami prawie do pasa ze szklanką w ręce, tańczyły tak ,że miało nie pospadały. Na około nich oczywiście sami śliniący się faceci. Podszedłem bliżej , aby zapytać czy nikt nie widział mojej dziewczyny. W ostatniej chwili brunetka odrzuciła kosmyk włosów i spojrzała zalotnie w moją stronę. To była Rabia. Ona też chyba od razu skapnęła,że to ja bo z jej twarzy natychmiast zszedł uśmiech a pojawił się lekki grymas. Powiedziała coś na ucho blondynie a ta się odwróciła. To była Majka, wow ona jest naprawdę śliczna. Co Ty gadasz, Harry ogarnij się już. Masz coś innego do załatwienia. Podszedłem do niej szybkim krokiem, ta zeskoczyła ze stolika i odstawiła szklankę. Założyła ręce na piersi.
-No słucham?
-Co słucham , co Ty odwalasz w ogóle ?-chciałem to załatwić jakoś pokojowo ale nie wytrzymałem.
-Bawię się, nie widać -znów złapała szklankę i uniosła do góry w geście toastu.-Zdrowie.
-Proszę Cię Majka, nie rób mi tego. Widziałem ten test. Okłamałaś mnie. - dziewczyna wzruszyła ramionami.
-I tylko tyle masz mi do powiedzenia ?-zapytałem.
-A co chcesz jeszcze wiedzieć. Tak jestem w ciąży i co ?- popatrzyła na mnie pytającym wzrokiem.
Wziąłem od niej szklankę.
-Whisky? Pijesz Whisky kiedy jesteś w ciąży.
-Chodź wyjdziemy stąd. -złapała mnie za rękę i poszliśmy do naszego pokoju. Usiadła na łóżku i odetchnęła głęboko.
-Słuchaj Harry, muszę Ci coś powiedzieć.
-Już dobrze, nie gniewam się ale nie rób tak więcej proszę, szczególnie teraz gdy jesteś w ciąży. Nie chce,żeby coś się stało naszemu dziecku - przytuliłem ją. Ona nagle wstała jakby ją coś oparzyło.
-Harry, to koniec.- powiedziała. A ja zamarłem. Czy ona właśnie chce się rozstać?
-Jak to koniec?-wydusiłem z siebie.
- Nie rozumiesz tego, pojutrze wracam do Polski. Już postanowiłam. Nie będę Ci dalej zatruwać życia.
-Ale dlaczego ? Co ja Ci takiego zrobiłem. Jeśli chcesz to zrezygnuję z zespołu. Wrócimy do Londynu, zamieszkamy razem i będzie dobrze. Razem zajmiemy się naszym maleństwem- byłem kompletnie roztrzęsiony.
-Do Ciebie to nie dociera. Wyjeżdżam i koniec. Nic mnie tu nie trzyma -powiedziała stanowczo. Nigdy się tak nie zachowywała. Wiecznie uśmiechnięta, łagodna, stała się zimną ,bez serca dziewczyną.
-Nasze dziecko Maja- złapałem ją za dłonie.
-To nie jest Twoje dziecko Harry. Nie jesteś ojcem.
-Ale... jak to ?-zacząłem cały drżeć. Nie wytrzymałem. Łzy zaczęły mi wypływać z kącików oczu.
- To Rufin. Sprawdziłam to jeszcze w Londynie. Tak będzie lepiej wyjadę to Polski. Ty masz trasę.
-Jeśli powiesz,że mnie nie kochasz, puszczę Cię.- cholernie bałem się jej reakcji ale już nic innego nie przyszło mi do głowy.
-Przepraszam, gdzie tu jest ten klub hotelowy ?-zapytałem gościa siedzącego za długim brązowym blatem.
- Chodzi panu o American Club ?-odezwał się.
-Tak chyba tak, proszę szybciej!-odpowiedziałem lekko poddenerwowany.
- Już dobrze dobrze, pójdzie pan korytarzem prosto, potem na lewo i tam windą na poziom -1.
-Dzięki.- ruszyłem szybkim tempem w stronę tej windy. Nacisnąłem tak jak kazał. Powoli zjeżdżając w dół dało się już usłyszeć, płynącą z głośników muzykę.
-Witamy w American Club of Emirates.- powiedział jakiś głos kiedy winda stanęła.
-Tak fajnie.-odpowiedziałem sam do siebie. Wyskoczyłem szybko i odsunąłem czarną kotarę. Pięknie jak ja ją teraz znajdę. Klub był ogromy. Po obydwu stronach ścian znajdowały się podesty, na których były wielkie czerwony skórzane kanapy i prowadzące do nich schodki. Pomiędzy jedną a drugą stroną był parkiet a DJ na środku. Zacząłem kręcić się po całej tej dyskotece. Ludzie tańczyli w rytm muzyki, niektórzy nawet wywijali na stolikach. W tle leciała Elena- Disco Romancing. Nigdzie nie mogłem znaleźć dziewczyn a już nie mówiąc o Majce. Stwierdziłem,że biegając na około stolików nigdy ich nie znajdę. Podbiegłem do DJ.
-Cześć. - chłopak około 22 lat kiwnął głową i zdjął słuchawki.
-Wiesz może gdzie jest Darcy i Rabia ?-krzyknąłem mu do ucha. Koleś od razu podniósł ręce do góry i kiwając się w rytm muzyki wskazał na jakiś stolik, na którym tańczyła grupa dziewczyn.Przeleciałem uważnie wzrokiem. Długonoga brunetka w czerwonym kostiumie i druga blondynka z włosami prawie do pasa ze szklanką w ręce, tańczyły tak ,że miało nie pospadały. Na około nich oczywiście sami śliniący się faceci. Podszedłem bliżej , aby zapytać czy nikt nie widział mojej dziewczyny. W ostatniej chwili brunetka odrzuciła kosmyk włosów i spojrzała zalotnie w moją stronę. To była Rabia. Ona też chyba od razu skapnęła,że to ja bo z jej twarzy natychmiast zszedł uśmiech a pojawił się lekki grymas. Powiedziała coś na ucho blondynie a ta się odwróciła. To była Majka, wow ona jest naprawdę śliczna. Co Ty gadasz, Harry ogarnij się już. Masz coś innego do załatwienia. Podszedłem do niej szybkim krokiem, ta zeskoczyła ze stolika i odstawiła szklankę. Założyła ręce na piersi.
-No słucham?
-Co słucham , co Ty odwalasz w ogóle ?-chciałem to załatwić jakoś pokojowo ale nie wytrzymałem.
-Bawię się, nie widać -znów złapała szklankę i uniosła do góry w geście toastu.-Zdrowie.
-Proszę Cię Majka, nie rób mi tego. Widziałem ten test. Okłamałaś mnie. - dziewczyna wzruszyła ramionami.
-I tylko tyle masz mi do powiedzenia ?-zapytałem.
-A co chcesz jeszcze wiedzieć. Tak jestem w ciąży i co ?- popatrzyła na mnie pytającym wzrokiem.
Wziąłem od niej szklankę.
-Whisky? Pijesz Whisky kiedy jesteś w ciąży.
-Chodź wyjdziemy stąd. -złapała mnie za rękę i poszliśmy do naszego pokoju. Usiadła na łóżku i odetchnęła głęboko.
-Słuchaj Harry, muszę Ci coś powiedzieć.
-Już dobrze, nie gniewam się ale nie rób tak więcej proszę, szczególnie teraz gdy jesteś w ciąży. Nie chce,żeby coś się stało naszemu dziecku - przytuliłem ją. Ona nagle wstała jakby ją coś oparzyło.
-Harry, to koniec.- powiedziała. A ja zamarłem. Czy ona właśnie chce się rozstać?
-Jak to koniec?-wydusiłem z siebie.
- Nie rozumiesz tego, pojutrze wracam do Polski. Już postanowiłam. Nie będę Ci dalej zatruwać życia.
-Ale dlaczego ? Co ja Ci takiego zrobiłem. Jeśli chcesz to zrezygnuję z zespołu. Wrócimy do Londynu, zamieszkamy razem i będzie dobrze. Razem zajmiemy się naszym maleństwem- byłem kompletnie roztrzęsiony.
-Do Ciebie to nie dociera. Wyjeżdżam i koniec. Nic mnie tu nie trzyma -powiedziała stanowczo. Nigdy się tak nie zachowywała. Wiecznie uśmiechnięta, łagodna, stała się zimną ,bez serca dziewczyną.
-Nasze dziecko Maja- złapałem ją za dłonie.
-To nie jest Twoje dziecko Harry. Nie jesteś ojcem.
-Ale... jak to ?-zacząłem cały drżeć. Nie wytrzymałem. Łzy zaczęły mi wypływać z kącików oczu.
- To Rufin. Sprawdziłam to jeszcze w Londynie. Tak będzie lepiej wyjadę to Polski. Ty masz trasę.
-Jeśli powiesz,że mnie nie kochasz, puszczę Cię.- cholernie bałem się jej reakcji ale już nic innego nie przyszło mi do głowy.
(klik)
Odwróciła się do mnie plecami. Dotknąłem jej ramienia i odwróciłem. W pewnej chwili cała zalała się łzami, rzuciła mi się na szyje i mocno przywarła do swoim ciałem do mojego. Ujęła moja twarz w obie dłonie i spojrzała głęboko oczy.
- Tak będzie lepiej.-powtórzyła jeszcze raz po czym czule i długo mnie pocałowała. Starła swoim kciukiem łzę,którą miałem na policzku i odeszła..
Stałem tak i patrzyłem jak znika za drzwiami. Rozpłakałem się jak małe dziecko. Siedząc na fotelu schowałem twarz w dłoniach. Ja ją kocham, to, to ona zawsze pocieszała mnie kiedy było mi smutno, z nią jako jedyną dzieliłem się moimi żelkami. Kiedy miałem zły sen,zawsze mnie budziła i mówiła
-cichutko kochanie, jestem przy Tobie. To jej mogłem powiedzieć wszystko, czasem mnie słuchała a czasem była kompletnie obojętna. Nie raz mnie denerwowała, ale na tym polegał nasz związek. Nie rozumiem czemu mi to zrobiła, pokochałbym to dziecko,nawet jeśli nie jest moje. Zawsze chciałem mieć małą córeczkę,tym bardziej z Mają. Użalałem się nad sobą, nie spałem całą noc,czekając na moją dziewczynę. Nie wróciła. Zasnąłem.
**Maja.
Jestem straszną idiotką, suką bez uczuć.Czemu ja go tak ranie, przecież nie miało tak być. Miałam powiedzieć,że to nie jest jego dziecko i wyjechać. Nie chce mu psuć marzeń i planów. To tak bardzo boli. Dziewczyny wiedziały o całej zaistniałej sytuacji. Postanowiłam przebukować bilet na rano,żebym już nie cierpiała,żeby on nie cierpiał. Daria z Rabią mają dojechać do mnie do Londynu za kilka dni. Klaudia ma sesje,więc jedzie z chłopakami do USA. A Eleanor obiecała,że mi pomoże kiedy przyjedzie do Londynu. Do końca wakacji zamieszkam u babci a potem wrócę do Polski. Będę uczyła się w domu dopóki nie urodzę. Za 2 godziny mam samolot. Czekałam już na lotnisku z walizką w ręku. Zostawiłam ją u Rabii w pokoju na wszelki wypadek.
-Pamiętaj,że za 3 dni masz nas odebrać z lotniska- uśmiechnęła się Darcy i przytuliła mnie do siebie.
-Tak tak pamiętam.-odwzajemniłam jej wymuszonym uśmiechem, nie mogłam inaczej.
-Ja przylecę za tydzień, nie martw się mała wszystko będzie dobrze.- powiedziała El i dała mi całusa w policzek.
-Dziękuje. - pomachałam im na sam koniec i poszłam na oprawę.
W samolocie usiadałam przy oknie. Całą drogę myślałam jak to będzie, jak sobie poradzę z tym wszystkim. Nie mogę się teraz nad sobą rozczulać. To wszystko moja wina, nie powinnam go okłamywać.
Przecież to jego dziecko noszę...
Subskrybuj:
Posty (Atom)